وقتی کاری انجام نمی شه، حتما خیری توش هست...
وقتی مشکل پیش بیاد ، حتما حکمتی داره...
وقتی کسی را از دست می دی ، حتما لیاقتت را نداشته...
وقتی تو زندگیت ، زمین بخوری حتماً چیزی است که باید یاد بگیری...
وقتی بیمار می شی ، حتماً جلوی یک اتفاق بدتر گرفته شده...
وقتی دیگران بهت بدی می کنند ، حتماً وقتشه که تو خوب بودن خودتو نشون بدی...
وقتی اتفاق بد یا مصیبتی برات پیش می یاد ، حتماً داری امتحان پس می دی...
وقتی همه ی درها به روت بسته می شه، حتماً خدا می خواد پاداش بزرگی بابت صبر و شکیبایی بهت بده...
وقتی سختی پشت سختی می یاد ،حتماً وقتشه روحت متعالی بشه...
وقتی دلت تنگ می شه ، حتماً وقتشه با خدای خودت تنها باشی...

آتشی نمى سوزاند "ابراهیم" را
و دریایى غرق نمی کند "موسى" را

کودکی، مادرش او را به دست موجهاى "نیل" می سپارد
تا برسد به خانه ی فرعونِ تشنه به خونَش

دیگری را برادرانش به چاه مى اندازند
سر از خانه ی عزیز مصر درمی آورد
مکر زلیخا زندانیش می کند
اما عاقبت بر تخت ملک می نشیند

از این "قِصَص" قرآنى هنوز هم نیاموختی ؟!

که اگر همه ی عالم قصد ضرر رساندن به تو را داشته باشند
و خدا نخواهد
نمی توانند
او که یگانه تکیه گاه من و توست !
پس
به "تدبیرش" اعتماد کن،

به "حکمتش" دل بسپار،

به او" توکل" کن...